Blog: "In gedachten nog overal naartoe!"
Eerder riepen we liefhebbers van Riveer op om een blog te schrijven voor onze nieuwe website. Eén van de inzendingen was een blog van Ester Dammers (45) van Estrellaweb. Ieder moment van het jaar kan zij normaal gesproken genieten van een tochtje met de veerpont, maar door het coronavirus helaas nu even niet. Juist over deze tijd schreef ze een mooi verhaal.
Stil aan de overkant
"Het is stil. Niet alleen in Gorinchem, Sleeuwijk of Woudrichem, maar ook in de rest van Nederland. Toch zag ik tijdens een vroege wandeling met de hond het pontje van Riveer alweer ronken voor het eerste vaartochtje van de dag. Niet voor de scholieren dit keer, ook niet voor dagjesmensen. Wel voor degenen die aan de overkant werken. De forenzen, zoals ze dat in de Randstad zo deftig noemen, die moeten toch de Merwede over kunnen zonder nat pak.
Het zijn rare tijden. Voor iedereen. Surrealistisch. Veel dingen die anders zijn, anders voelen. Onlogisch ook en tegenstrijdig. Tegendraads misschien zelfs. Bekende winkels die dreigen om te vallen, mensen die nader tot elkaar komen terwijl ze elkaar eerder nooit een blik waardig gunden. Riveer die haar klanten oproept vooral NIET met de pont te gaan als het mooi weer is. Maar het moet. Nu. Zolang het nodig is."
Verlangen naar spontaan het pontje pakken
"Ik verlang nu alweer naar de tijd dat ik op een zonovergoten dag spontaan weer het pontje zal pakken om in Woudrichem een ijsje te halen of om de Groesplaat tussen Sleeuwijk en Oudendijk in te duiken voor een ouderwetse struintocht. Even de Biesbosch in toch iets te ver fietsen? Eerst met de pont naar Werkendam en daar vandaan verder.
Het slechte nieuws is dat dát er voorlopig nog niet in zit. De terrassen zijn gesloten, recreëren is nu even een no-go en van het mooie weer kun je de komende tijd het best in je eigen tuin of vanaf je balkonnetje genieten. Al dan niet met uitzicht op de rivier, als je veel geluk hebt. :-)"
Het komt terug, mark my words
"Het goede nieuws? Ook dit gaat voorbij. Die leuke uitjes en dat terrasje in de zon? Gewoon even op pad omdat je daar zin in hebt? 'Omdat het kan', zoals we dat soms zo theatraal kunnen zeggen. Het komt terug, mark my words! Alleen nog even volhouden. En dat kunnen we. Dat kunnen we alleen samen. Tot die tijd kijk ik zo nu en dan verlangend naar een voorbij glijdend pontje in de glinstering van het water en droom ik vast een beetje vooruit. Want in gedachten kun je nog overal naartoe!"